4ο Λύκειο (Το σύγχρονο γιοφύρι της Άρτας)

Είναι σίγουρο ότι πολλά έργα στο νησί μας θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν γιοφύρια της Άρτας λόγω του πολύ μεγάλου χρόνου αποπεράτωσής τους, τόσο στο παρελθόν, όπως π.χ. το Νοσοκομείο μας, όσο και στις ημέρες μας, όπως το θέατρο του Φοίνικα, η παραλιακή της Γαρίτσας, η Εθνική Παλαιοκαστρίτσας κ.λπ. Τον τίτλο, όμως, τον αποδίδουμε δικαιωματικά στο 4^ο Λύκειο, αφού πρόκειται για ένα έργο που αναφέρεται αποκλειστικά στους μαθητές μας. Δηλαδή στο μέλλον μας. Στο μέλλον αυτού του τόπου.

 ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ

Το 4^ο Λύκειο ιδρύθηκε και λειτούργησε για πρώτη φορά το 1994 με  50-60 μαθητές στο υπόγειο ενός κτηρίου στα Παγκρατέικα που χρησιμοποιούνταν τα προηγούμενα χρόνια ως αποθήκη τσιγάρων. Το 1998 ενοικιάστηκε  το ισόγειο και το υπόλοιπο υπόγειο του κτηρίου στο οποίο και μεταφέρθηκε το σχολείο. Το αρχικό υπόγειο στο οποίο στεγαζόταν το σχολείο, αποδόθηκε στο Εργαστηριακό Κέντρο Φυσικών Επιστημών (Ε.Κ..Φ.Ε) που ιδρύθηκε εκείνη τη χρονιά. Μετά από μερικά χρόνια ο αριθμός των μαθητών του σχολείου αυξήθηκε σημαντικά και έτσι ενοικιάστηκε και ο πάνω όροφος, δηλαδή όλο το κτήριο, ώστε να καλυφθούν οι μαθητικές ανάγκες. Το εν λόγω κτήριο είχε κατασκευαστεί για να χρησιμοποιηθεί για κατοικίες και επόμενο ήταν να είναι εντελώς ακατάλληλο για τη στέγαση ενός σχολείου. Τα χολ και οι κουζίνες μετατράπηκαν  σε αίθουσες διδασκαλίας, ενώ ο αύλειος χώρος είναι ένας στενός δρόμος δουλείας του οικοπέδου. Η θέρμανση έγινε προσπάθεια να καλυφτεί με κλιματιστικά. Αρκετές αίθουσες έχουν γύρω γύρω τζαμαρίες, πράγμα άκρως επικίνδυνο για την σωματική ακεραιότητα των μαθητών. Σημειωτέον ότι όλα αυτά τα χρόνια  και το υπόγειο του σχολείου που λειτουργεί το εργαστήριο πληροφορικής  αλλά και το ΕΚΦΕ έχουν πλημμυρίσει πάνω από 3 φορές έως σήμερα.

 Παρόλη την ακαταλληλότητα του σχολείου ο αριθμός των μαθητών ξεπέρασε τους 200. Η αύξηση αυτή οφείλεται κυρίως στην ποιοτική εργασία του εκπαιδευτικού προσωπικού, με αποτέλεσμα το σχολείο να έχει πολλές διακρίσεις και να αποκτήσει μία καλή φήμη.

Γύρω στο 1996  ο γράφων υποδεικνύει στο Δήμαρχο ένα παρακείμενο οικόπεδο στο οποίο θα μπορούσε να κτισθεί το 4^ο Λύκειο. Πράγματι μετά από λίγο άρχισε σε αυτό το χώρο πίσω από τα Δικαστήρια, να κτίζεται το νέο σχολείο. Το σχολείο περατώνεται σχετικά σύντομα το 2001, αλλά με κάποιες κομματικές παρεμβάσεις, αντί να δοθεί στο 4^ο Λύκειο όπως αρχικά είχε σχεδιαστεί, δόθηκε στο 2^ο ΕΠΑΛ που στεγαζόταν στους φούρνους του Σπίγγου κοντά στο 1^ο ΕΠΑΛ. Μία απόφαση εντελώς λανθασμένη εκπαιδευτικά, αφού η απόσταση πλέον ανάμεσα στο 2^ο ΕΠΑΛ και το ΣΕΚ (Σχολικό Εργαστηριακό Κέντρο) ήταν τόσο μεγάλη που ήταν αδύνατο οι μαθητές να μετακινηθούν ώστε να κάνουν τα εργαστήριά τους.

Αυτές βέβαια οι τακτικές δεν είναι πρωτόγνωρες για το νησί μας. Στην περιφέρεια τα τελευταία τριάντα χρόνια κτίστηκαν αρκετά νέα σχολεία, ενώ στην πόλη, όπου υπάρχει το 80% του μαθητικού δυναμικού, κτίσθηκε μόνο ένα, το 4^ο Λύκειο το οποίο όπως είπαμε αποδόθηκε στο 2^ο ΕΠΑΛ. Το αποτέλεσμα είναι να έχουμε στην περιφέρεια Γυμνάσια και Λύκεια σε νεόδμητα κτήρια με 30-50 μαθητές και στην πόλη να λειτουργούν άλλα σχολεία παρακείμενα σε φυλακές, άλλα σε εντελώς ακατάλληλα ενοικιαζόμενα κτήρια και άλλα σε  παλιά κτήρια με στατικά προβλήματα, και όλα με 300 και 500 μαθητές το καθένα. Και όλα αυτά γιατί το πού θα κτιζόταν ένα σχολείο δεν το καθόριζαν πρωτίστως οι εκπαιδευτικές ανάγκες, αλλά οι μικροκομματικές σκοπιμότητες κάποιων πολιτευτών.

 Από το 2005 αποφασίστηκε να κτισθεί (ξανά) το 4^ο Λύκειο σε χώρο παρακείμενο του 2^ου ΕΠΑΛ. Διάφοροι λόγοι (  ανεπαρκείς μελέτες στατικότητας;  παρεμβάσεις της αρχαιολογικής υπηρεσίας; ελλιπείς χρηματοδοτήσεις; ) καθυστέρησαν πολύ τις εργασίες για την αποπεράτωση του έργου. Πράγμα αρκετά σύνηθες στο νησί αλλά και γενικότερα στη χώρα μας. Το έργο απεντάχθηκε, εντάχθηκε ξανά και φθάσαμε αισίως στις ημέρες μας, 15 χρόνια μετά, το έργο να βρίσκεται σχεδόν στα τελειώματα.

 ΤΟ ΠΑΡΟΝ.

Πριν από την καραντίνα επισκέφτηκαν το εργοτάξιο η Δήμαρχος, ο Αντιδήμαρχος των τεχνικών υπηρεσιών και εκπρόσωποι γονέων, καθηγητών και μαθητών. Δόθηκε ρητή υπόσχεση ότι το σχολείο θα παραδοθεί αρκετά νωρίτερα από τη νέα σχολική χρονιά 2021-22. Μία συνάντηση με τη Δήμαρχο αρχές του καλοκαιριού, ανέτρεψε αυτή την υπόσχεση αποδίδοντας όλο το κακό στον κορονοϊό. Είναι βέβαια γνωστό σε όλους μας ότι η καραντίνα δεν περιελάμβανε τις εργολαβικές εργασίες.

Και ερχόμαστε στις ημέρες μας. Στην αρχή της σχολικής χρονιάς ο σύλλογος γονέων και ο σύλλογος καθηγητών αποφάσισαν να κάνουν  αγιασμό και στο χώρο του νέου σχολείου με την ελπίδα μίας θεϊκής παρέμβασης στο πρόβλημα, αλλά ταυτόχρονα και την δημοσιοποίηση του προβλήματος. Έτσι έγινε ο αγιασμός με μία ομάδα μαθητών καθηγητών και γονέων και με την παρουσία ενός βουλευτή της αντιπολίτευσης. Ο αγιασμός σημειωτόν έγινε στην είσοδο του εργοταξίου σε έναν ασφαλέστατο χώρο για τους παρευρισκόμενους τηρώντας ευλαβικά όλα τα υγειονομικά μέτρα, όπως και στον αγιασμό που είχε προηγηθεί στο παλιό κτήριο. Έκπληκτοι οι παρευρισκόμενοι πληροφορούνται από τον εργολάβο ότι ο Δήμος έδωσε εντολή να μην βγαίνουν φωτογραφίες έστω και από απόσταση, αφού προφανώς η λήψη των φωτογραφιών θα αποδείκνυε την πολύ μικρή παρουσία εργατών στο εργοτάξιο. Ο Δήμος ενοχλημένος από αυτή την κινητοποίηση του αγιασμού στο νεόδμητο κτήριο, βγάζει ανακοίνωση ότι κακώς έγινε όλη αυτή η εκδήλωση, αφού τέθηκε σε κίνδυνο η ασφάλεια των μαθητών. Αλήθεια πιο πολύ ενδιαφέρεται ο Δήμος για την ασφάλεια των μαθητών από ότι οι γονείς τους και οι καθηγητές τους; Αν ενδιαφερόταν τόσο πολύ γιατί δεν κάνει κάτι για την αποπεράτωση του έργου και την άμεση μεταστέγαση του σχολείου και αφήνει τους μαθητές να κάνουν μάθημα σε ένα χώρο επικίνδυνο για τη σωματική αλλά και την πνευματική τους υγεία; Είναι δυνατό η έλλειψη ειλικρινούς ενημέρωσης για την καθυστέρηση του έργου από τη μεριά του Αντιδημάρχου Τεχνικών Υπηρεσιών να αντικαθίσταται με πιέσεις και απειλές και με υποκριτικό πρόσχημα την ασφάλεια των μαθητών; Είναι δυνατό να επιστρέφουμε σε μεθόδους και τακτικές άλλων σκοτεινών εποχών; 

 ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

Αν νέα σε ηλικία άτομα που επέλεξε ο Κερκυραϊκός λαός να διαχειριστούν τα τοπικά προβλήματα, ακολουθούν αυτές τις μεθόδους και τακτικές, τότε είναι βέβαιο ότι  δεν υπάρχει  ούτε ελπίδα, ούτε μέλλον γι αυτόν τον τόπο.