4ο Λύκειο (Το σύγχρονο γιοφύρι της Άρτας)

Είναι σίγουρο ότι πολλά έργα στο νησί μας θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν γιοφύρια της Άρτας λόγω του πολύ μεγάλου χρόνου αποπεράτωσής τους, τόσο στο παρελθόν, όπως π.χ. το Νοσοκομείο μας, όσο και στις ημέρες μας, όπως το θέατρο του Φοίνικα, η παραλιακή της Γαρίτσας, η Εθνική Παλαιοκαστρίτσας κ.λπ. Τον τίτλο, όμως, τον αποδίδουμε δικαιωματικά στο 4^ο Λύκειο, αφού πρόκειται για ένα έργο που αναφέρεται αποκλειστικά στους μαθητές μας. Δηλαδή στο μέλλον μας. Στο μέλλον αυτού του τόπου.

 ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ

Το 4^ο Λύκειο ιδρύθηκε και λειτούργησε για πρώτη φορά το 1994 με  50-60 μαθητές στο υπόγειο ενός κτηρίου στα Παγκρατέικα που χρησιμοποιούνταν τα προηγούμενα χρόνια ως αποθήκη τσιγάρων. Το 1998 ενοικιάστηκε  το ισόγειο και το υπόλοιπο υπόγειο του κτηρίου στο οποίο και μεταφέρθηκε το σχολείο. Το αρχικό υπόγειο στο οποίο στεγαζόταν το σχολείο, αποδόθηκε στο Εργαστηριακό Κέντρο Φυσικών Επιστημών (Ε.Κ..Φ.Ε) που ιδρύθηκε εκείνη τη χρονιά. Μετά από μερικά χρόνια ο αριθμός των μαθητών του σχολείου αυξήθηκε σημαντικά και έτσι ενοικιάστηκε και ο πάνω όροφος, δηλαδή όλο το κτήριο, ώστε να καλυφθούν οι μαθητικές ανάγκες. Το εν λόγω κτήριο είχε κατασκευαστεί για να χρησιμοποιηθεί για κατοικίες και επόμενο ήταν να είναι εντελώς ακατάλληλο για τη στέγαση ενός σχολείου. Τα χολ και οι κουζίνες μετατράπηκαν  σε αίθουσες διδασκαλίας, ενώ ο αύλειος χώρος είναι ένας στενός δρόμος δουλείας του οικοπέδου. Η θέρμανση έγινε προσπάθεια να καλυφτεί με κλιματιστικά. Αρκετές αίθουσες έχουν γύρω γύρω τζαμαρίες, πράγμα άκρως επικίνδυνο για την σωματική ακεραιότητα των μαθητών. Σημειωτέον ότι όλα αυτά τα χρόνια  και το υπόγειο του σχολείου που λειτουργεί το εργαστήριο πληροφορικής  αλλά και το ΕΚΦΕ έχουν πλημμυρίσει πάνω από 3 φορές έως σήμερα.

 Παρόλη την ακαταλληλότητα του σχολείου ο αριθμός των μαθητών ξεπέρασε τους 200. Η αύξηση αυτή οφείλεται κυρίως στην ποιοτική εργασία του εκπαιδευτικού προσωπικού, με αποτέλεσμα το σχολείο να έχει πολλές διακρίσεις και να αποκτήσει μία καλή φήμη.

Γύρω στο 1996  ο γράφων υποδεικνύει στο Δήμαρχο ένα παρακείμενο οικόπεδο στο οποίο θα μπορούσε να κτισθεί το 4^ο Λύκειο. Πράγματι μετά από λίγο άρχισε σε αυτό το χώρο πίσω από τα Δικαστήρια, να κτίζεται το νέο σχολείο. Το σχολείο περατώνεται σχετικά σύντομα το 2001, αλλά με κάποιες κομματικές παρεμβάσεις, αντί να δοθεί στο 4^ο Λύκειο όπως αρχικά είχε σχεδιαστεί, δόθηκε στο 2^ο ΕΠΑΛ που στεγαζόταν στους φούρνους του Σπίγγου κοντά στο 1^ο ΕΠΑΛ. Μία απόφαση εντελώς λανθασμένη εκπαιδευτικά, αφού η απόσταση πλέον ανάμεσα στο 2^ο ΕΠΑΛ και το ΣΕΚ (Σχολικό Εργαστηριακό Κέντρο) ήταν τόσο μεγάλη που ήταν αδύνατο οι μαθητές να μετακινηθούν ώστε να κάνουν τα εργαστήριά τους.

Αυτές βέβαια οι τακτικές δεν είναι πρωτόγνωρες για το νησί μας. Στην περιφέρεια τα τελευταία τριάντα χρόνια κτίστηκαν αρκετά νέα σχολεία, ενώ στην πόλη, όπου υπάρχει το 80% του μαθητικού δυναμικού, κτίσθηκε μόνο ένα, το 4^ο Λύκειο το οποίο όπως είπαμε αποδόθηκε στο 2^ο ΕΠΑΛ. Το αποτέλεσμα είναι να έχουμε στην περιφέρεια Γυμνάσια και Λύκεια σε νεόδμητα κτήρια με 30-50 μαθητές και στην πόλη να λειτουργούν άλλα σχολεία παρακείμενα σε φυλακές, άλλα σε εντελώς ακατάλληλα ενοικιαζόμενα κτήρια και άλλα σε  παλιά κτήρια με στατικά προβλήματα, και όλα με 300 και 500 μαθητές το καθένα. Και όλα αυτά γιατί το πού θα κτιζόταν ένα σχολείο δεν το καθόριζαν πρωτίστως οι εκπαιδευτικές ανάγκες, αλλά οι μικροκομματικές σκοπιμότητες κάποιων πολιτευτών.

 Από το 2005 αποφασίστηκε να κτισθεί (ξανά) το 4^ο Λύκειο σε χώρο παρακείμενο του 2^ου ΕΠΑΛ. Διάφοροι λόγοι (  ανεπαρκείς μελέτες στατικότητας;  παρεμβάσεις της αρχαιολογικής υπηρεσίας; ελλιπείς χρηματοδοτήσεις; ) καθυστέρησαν πολύ τις εργασίες για την αποπεράτωση του έργου. Πράγμα αρκετά σύνηθες στο νησί αλλά και γενικότερα στη χώρα μας. Το έργο απεντάχθηκε, εντάχθηκε ξανά και φθάσαμε αισίως στις ημέρες μας, 15 χρόνια μετά, το έργο να βρίσκεται σχεδόν στα τελειώματα.

 ΤΟ ΠΑΡΟΝ.

Πριν από την καραντίνα επισκέφτηκαν το εργοτάξιο η Δήμαρχος, ο Αντιδήμαρχος των τεχνικών υπηρεσιών και εκπρόσωποι γονέων, καθηγητών και μαθητών. Δόθηκε ρητή υπόσχεση ότι το σχολείο θα παραδοθεί αρκετά νωρίτερα από τη νέα σχολική χρονιά 2021-22. Μία συνάντηση με τη Δήμαρχο αρχές του καλοκαιριού, ανέτρεψε αυτή την υπόσχεση αποδίδοντας όλο το κακό στον κορονοϊό. Είναι βέβαια γνωστό σε όλους μας ότι η καραντίνα δεν περιελάμβανε τις εργολαβικές εργασίες.

Και ερχόμαστε στις ημέρες μας. Στην αρχή της σχολικής χρονιάς ο σύλλογος γονέων και ο σύλλογος καθηγητών αποφάσισαν να κάνουν  αγιασμό και στο χώρο του νέου σχολείου με την ελπίδα μίας θεϊκής παρέμβασης στο πρόβλημα, αλλά ταυτόχρονα και την δημοσιοποίηση του προβλήματος. Έτσι έγινε ο αγιασμός με μία ομάδα μαθητών καθηγητών και γονέων και με την παρουσία ενός βουλευτή της αντιπολίτευσης. Ο αγιασμός σημειωτόν έγινε στην είσοδο του εργοταξίου σε έναν ασφαλέστατο χώρο για τους παρευρισκόμενους τηρώντας ευλαβικά όλα τα υγειονομικά μέτρα, όπως και στον αγιασμό που είχε προηγηθεί στο παλιό κτήριο. Έκπληκτοι οι παρευρισκόμενοι πληροφορούνται από τον εργολάβο ότι ο Δήμος έδωσε εντολή να μην βγαίνουν φωτογραφίες έστω και από απόσταση, αφού προφανώς η λήψη των φωτογραφιών θα αποδείκνυε την πολύ μικρή παρουσία εργατών στο εργοτάξιο. Ο Δήμος ενοχλημένος από αυτή την κινητοποίηση του αγιασμού στο νεόδμητο κτήριο, βγάζει ανακοίνωση ότι κακώς έγινε όλη αυτή η εκδήλωση, αφού τέθηκε σε κίνδυνο η ασφάλεια των μαθητών. Αλήθεια πιο πολύ ενδιαφέρεται ο Δήμος για την ασφάλεια των μαθητών από ότι οι γονείς τους και οι καθηγητές τους; Αν ενδιαφερόταν τόσο πολύ γιατί δεν κάνει κάτι για την αποπεράτωση του έργου και την άμεση μεταστέγαση του σχολείου και αφήνει τους μαθητές να κάνουν μάθημα σε ένα χώρο επικίνδυνο για τη σωματική αλλά και την πνευματική τους υγεία; Είναι δυνατό η έλλειψη ειλικρινούς ενημέρωσης για την καθυστέρηση του έργου από τη μεριά του Αντιδημάρχου Τεχνικών Υπηρεσιών να αντικαθίσταται με πιέσεις και απειλές και με υποκριτικό πρόσχημα την ασφάλεια των μαθητών; Είναι δυνατό να επιστρέφουμε σε μεθόδους και τακτικές άλλων σκοτεινών εποχών; 

 ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

Αν νέα σε ηλικία άτομα που επέλεξε ο Κερκυραϊκός λαός να διαχειριστούν τα τοπικά προβλήματα, ακολουθούν αυτές τις μεθόδους και τακτικές, τότε είναι βέβαιο ότι  δεν υπάρχει  ούτε ελπίδα, ούτε μέλλον γι αυτόν τον τόπο.

 

 

Το φαινόμενο του λαϊκισμού στη φυσική επιστήμη

Μία κριτική των φετινών θεμάτων (2021) των Πανελληνίων

 

Α) Τι ονομάζουμε λαϊκισμό;

Τον ορισμό του λαϊκισμού όπως τον αντιλαμβάνομαι θα τον δώσω μέσα από ένα παράδειγμα.
Σ ένα σπίτι ο μπαμπάς μαγειρεύει. Η μαμά γράφει σημειώσεις στον υπολογιστή για το αυριανό μάθημα μέσω webex. Η γιαγιά βλέπει τηλεόραση και το παιδάκι κλαίει απαρηγόρητο γιατί δεν του δίνουν σοκολάτα. Μετά πολλά η γιαγιά υποχωρεί και το δίνει την πολυπόθητη σοκολάτα. Το παιδάκι ευτυχισμένο πλέον τρώει τη σοκολάτα του παίζοντας το πλέι στέσιον . Η γιαγιά χαρούμενη συνεχίζει να βλέπει το σήριαλ. Ο μπαμπάς ήρεμος πλέον συνεχίζει τη μαγειρική του. Και η μαμά απερίσπαστη πλέον μεγαλουργεί στον υπολογιστή της. Όλη η οικογένεια είναι ευτυχισμένη. Αυτό κατά τη γνώμη μου είναι ο λαϊκισμός.

 

Β) Τι σχέση έχει φυσική με το μάθημα της φυσικής του σχολείου;

Η φυσική που διδάσκεται στο Λύκειο έχει πάψει προ πολλού να έχει σχέση με την επιστήμη της φυσικής αφού:

1 δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση το σκαλί για την επόμενη εκπαιδευτική βαθμίδα, το πανεπιστήμιο, τουλάχιστον για τα παιδιά που θέλουν να συνεχίσουν τις σπουδές τους. Αυτό έχει δηλωθεί επανειλημμένως από τους πανεπιστημιακούς δασκάλους

2. δεν έχει σχέση με την ικανότητα των μαθητών να κατανοήσουν και τα πιο απλά φυσικά φαινόμενα που συμβαίνουν γύρω τους. Δεν μπορούν να καταλάβουν γιατί το χρώμα του ουρανού είναι μπλε γιατί το μπουκάλι το γεμάτο με νερό σπάει όταν το βάλουμε στην κατάψυξη, γιατί με τα γυαλιά που φοράνε παύουν να βλέπουν τον κόσμο θολά, γιατί ο ήλιος δεν ανατέλλει και δεν δύει στο ίδιο σημείο του ορίζοντα κατά τη διάρκεια του έτους, γιατί έχουμε πανσέληνο περίπου κάθε μήνα, γιατί φυσάμε τη σούπα μας για να κρυώσει κλπ κλπ

3. δεν έχει σχέση με τον γύρω τους τεχνολογικό κόσμο. Πως λειτουργεί η τηλεόραση; Πως λειτουργούν τα κινητά; Τι είναι το 5G που τόσος λόγος γίνεται; Πως καίγεται το κάρβουνο στην Μακεδονία και ζεσταίνεται ο θερμοσίφωνας στην Αθήνα; Πως πετάνε τα αεροπλανα; Πως λειτουργεί το καζανάκι; Πως λειτουργούν τα ακουστικά του υπολογιστή; Πως λειτουργεί το tv control; Ατελείωτος ο κατάλογος.

4. Δεν έχει σχέση με τα σύγχρονα προβλήματα που απασχολούν την ανθρωπότητα όπως της κλιματικής αλλαγής, της διαχείρισης των ενεργειακών πόρων, της απεξάρτησης από τους υδρογονάνθρακες, της τρύπας του όζοντος της αφαίρεσης του μολύβδου από τη βενζίνη, της ανάπτυξης των ΑΠΕ και της χρήσης ηλεκτρικών αυτοκινήτων, των πυρηνικών εργοστασίων κλπ κλπ

 

Πως μπορεί βέβαια αυτό που διδάσκονται η μαθητές της Γ΄Λυκείου να έχει σχέση με τη φυσική επιστήμη όταν περιορίζεται σε 3,5 κεφάλαια; Το δόγμα του αρχιερέα της μεταρρύθμισης Αρσένη ότι [ όσο λιγότερη η ύλη και περισσότερες οι ώρες διδασκαλίας τόσο μεγαλύτερο το πλήγμα για την «παραπαιδεία»], ενώ έχει  διαψευστεί στην πράξη εδώ και τόσα χρόνια, συνεχίζει να επιζεί στα μυαλά των ιθυνόντων. Αλλά και σ’ αυτή την ελάχιστη ύλη, η διδασκαλία γίνεται έτσι ώστε να δίνεται έμφαση στη λεπτομέρεια και στην ασκησιολογία και όχι στην ουσία των φυσικών φαινομένων που θα βοηθούσε την ανάπτυξη της κριτικής ικανότητας των μαθητών. Είναι δυνατό να διδάσκονται οι μαθητές όλες αυτές τις υπερπαραγωγές δημιουργίας ΗΕΔ από κινούμενη ράβδο ( αλήθεια υπάρχει φυσικός στον κόσμο που μπόρεσε να παράγει ηλεκτρική ενέργεια με την κίνηση ράβδου σε μαγνητικό πεδίο;) και να μην διδάσκεται η λειτουργία ηλεκτρογεννήτριας συνεχούς και εναλλασσόμενου ρεύματος; Η απόλυτη διαστροφή.

 

Γ)Τι σχέση έχει το φαινόμενο του λαϊκισμού με τα φετινά θέματα Φυσικής;

Τα φετινά θέματα φυσικής ήταν στο ίδιο μήκος κύματος και στην ίδια φιλοσοφία με τα θέματα προηγούμενων ετών. Δηλαδή δεν είχαν καμία σχέση με τη φυσική επιστήμη και με την πραγματικότητα. Και αυτό γιατί καμία από τα προβλήματα Γ’ και Δ’ δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί σε ένα οποιοδήποτε εργαστήριο. Είναι διατάξεις πραγματοποιήσιμες σε έναν φανταστικό κόσμο χωρίς καμία σύνδεση, κανένα ενδιαφέρον και καμία χρησιμότητα για τον κόσμο μας. Η λύση των θεμάτων δεν απαιτούσε καμία σε βάθος γνώση της φυσικής επιστήμης αλλά τετριμμένες γνώσεις τεχνικών επίλυσης ασκήσεων που οι μαθητές μαθαίνουν στο σχολείο στο φροντιστήριο ή στο ιδιαίτερο. Από την άλλη ήταν θέματα που για να λυθούν απαιτούσαν πάρα πολύ χρόνο. Ο μοναδικός αντίπαλος ενός διαβασμένου μαθητή δεν ήταν η σε βάθος κατανόηση φυσικών νόμων και φαινομένων αλλά ο χρόνος. Ελάχιστοι μαθητές θεωρώ ότι μπόρεσαν να νικήσουν το χρόνο. Παρ’ όλα αυτά όλοι στο τέλος έμειναν ευχαριστημένοι.

Α) οι καθηγητές, οι φροντιστές και οι ιδιαιτεράδες, αφού όλα τα θέματα τα είχαν διδάξει στην κάθε τους λεπτομέρεια. Έτσι είχαν πραγματοποιήσει το έργο τους με επιτυχία

Β) οι μαθητές, αφού ακόμη και οι πιο αδύνατοι μπόρεσαν και τα πάλεψαν. Απλά δεν πρόλαβαν.

Γ) Οι γονείς, αφού τα παιδιά τους δεν αιφνιδιάστηκαν. Τα ήξεραν τα θέματα, αλλά απλά ήταν άτυχα. Δεν πρόλαβαν.

Δ) Το Υπουργείο αφού μπόρεσε και ικανοποίησε όλες τις παραπάνω ομάδες.

 

Όλα τα παραπάνω συνοψίζονται στην ανακοίνωση τόσο της Ένωσης Ελλήνων Φυσικών

Τα θέματα έχουν εκφωνήσεις διατυπωμένες με σαφήνεια. Είναι διαβαθμισμένης δυσκολίας, καλύπτουν μεγάλο φάσμα της ύλης, με εκτενέστερη αναφορά στο κεφάλαιο του Ηλεκτρομαγνητισμού. Τα θέματα απαιτούν υπολογισμούς ευρείας έκτασης, οπωσδήποτε σε βάρος του διαθέσιμου χρόνου.

Όσο και της Ομοσπονδία Φροντιστών Ελλάδος

Τα θέματα είναι διαβαθμισμένης δυσκολίας, με σαφή διατύπωση και καλύπτουν πολύ μεγάλο μέρος της εξεταστέας ύλης. Απαιτούν για την επίλυσή τους οριακά χρονικό διάστημα 3 ωρών.

 

Κλείνοντας, πιστεύω ότι από τον κορονοιό σύντομα θ’ απαλλαγούμε ως κοινωνία. Από το μικρόβιο του λαϊκισμού φοβάμαι ότι θ’ αργήσουμε πολύ ν’ απαλλαγούμε.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Μία κριτική στο τελευταίο νομοσχέδιο περί αυτοαξιολόγησης των σχολικών μονάδων

 

Για να μπορέσουμε να κάνουμε μία ορθολογική κριτική στο νομοσχέδιο 6603/ΓΔ4 20-Ιαν-21 Φ.Ε.Κ. 140,  θεωρούμε σκόπιμο να αρχίσουμε από τα αυτονόητα.  Και αυτονόητο είναι ότι για να βελτιωθεί η ποιότητα της εκπαίδευσης, θα πρέπει να προσληφθούν περισσότεροι καθηγητές και βοηθητικό προσωπικό, να αλλάξουν βιβλία και αναλυτικά προγράμματα, να βελτιωθούν οι χώροι των σχολείων και οι τεχνικές υποδομές, και να υπάρχει ικανή διοίκηση αξιοκρατικά εκλεγμένη, ώστε να δημιουργεί τις καλύτερες δυνατές συνθήκες για την εργασία των εκπαιδευτικών. Τελικός στόχος, όταν κλείνει η πόρτα της τάξης, ο κάθε εκπαιδευτικός να μπορεί να δώσει τον καλύτερό του εαυτό.     

 Ωστόσο, για τίποτα από τα παραπάνω, δυστυχώς, δεν κάνει λόγο το νέο νομοσχέδιο περί αυτοαξιολόγησης-αξιολόγησης των σχολικών μονάδων. Αντ’ αυτού, προχωρά στην αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας όχι με γνώμονα την εκπαιδευτική διαδικασία, που κατά κύριο λόγο συντελείται μέσα στην τάξη, αλλά με βασική συνιστώσα την πραγματοποίηση δράσεων έξω και πέρα από το υπάρχον αναλυτικό πρόγραμμα.  Κι ο παραλογισμός φτάνει στο έπακρο με την υποχρεωτική συμμετοχή των εκπαιδευτικών στις δράσεις αυτές. Με άλλα λόγια, αν θέλει ένας εκπαιδευτικός να αυτοαξιολογηθεί άριστα το σχολείο του, θα πρέπει επί της ουσίας να «εγκαταλείψει» πάραυτα το εκπαιδευτικό του έργο, το έργο που συντελείται όταν υλοποιεί το αναλυτικό πρόγραμμα με τον καλύτερο τρόπο στην τάξη του.

 Επίσης, ο νομοθέτης δεν ορίζει τον χρόνο κατά τον οποίο  θα πραγματοποιούν όλες αυτές τις δράσεις οι μαθητές. Στο νομοσχέδιο αναφέρεται ρητά ότι οι συνεδριάσεις που θα πραγματοποιεί ο Σύλλογος Διδασκόντων για την οργάνωση των δράσεων θα γίνονται μέσα στο εργασιακό ωράριο των εκπαιδευτικών. Δεν αναφέρεται όμως τίποτα για το πότε θα ασχολούνται οι μαθητές με την πραγματοποίηση αυτών των δράσεων. Σε ώρες κατά τη διάρκεια του ωρολογίου προγράμματος, άρα σε βάρος της εκπαιδευτικής διαδικασίας, ή σε ώρες εκτός ωρολογίου προγράμματος;

 Αλήθεια, πού αποσκοπεί ένα τέτοιο νομοθέτημα; Προφανώς όχι στη βελτίωση της εκπαιδευτικής διαδικασίας, όπως επικαλείται, αφού δεν αναφέρεται καν σε αυτό που λέμε εκπαιδευτική διαδικασία. Και το βέβαιο είναι ότι η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας θέλοντας να εφαρμόσει νομοσχέδια με τέτοιες λογικές,  αποδεικνύει περίτρανα ότι  έχει πάρει προ πολλού διαζύγιο τόσο από την κοινή λογική και την πραγματικότητα όσο από την προσπάθεια βελτίωσης του δημόσιου σχολείου.

Έτσι, η συντριπτική πλειοψηφία των εκπαιδευτικών αρνείται να υλοποιήσει το νέο νομοσχέδιο περί αυτοαξιολόγησης των σχολικών μονάδων, καθώς φοβάται, δικαίως ίσως, δύο κυρίως πράγματα, κατά τη γνώμη μου. Πρώτον, ότι μία τέτοια διαδικασία θα κατατάξει με έναν εντελώς αυθαίρετο τρόπο τα σχολεία και, δεύτερον, ότι αυτό το νομοσχέδιο θα αποτελέσει την αρχή για μία σειρά νομοσχεδίων που θα αναφέρονται στην αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και θα έχουν τα ίδια χαρακτηριστικά της αναξιοκρατίας και του παραλογισμού που χαρακτηρίζουν και το εν λόγω νομοσχέδιο. 

 

Μουρούζης Παναγιώτης