Μία κριτική στο τελευταίο νομοσχέδιο περί αυτοαξιολόγησης των σχολικών μονάδων

 

Για να μπορέσουμε να κάνουμε μία ορθολογική κριτική στο νομοσχέδιο 6603/ΓΔ4 20-Ιαν-21 Φ.Ε.Κ. 140,  θεωρούμε σκόπιμο να αρχίσουμε από τα αυτονόητα.  Και αυτονόητο είναι ότι για να βελτιωθεί η ποιότητα της εκπαίδευσης, θα πρέπει να προσληφθούν περισσότεροι καθηγητές και βοηθητικό προσωπικό, να αλλάξουν βιβλία και αναλυτικά προγράμματα, να βελτιωθούν οι χώροι των σχολείων και οι τεχνικές υποδομές, και να υπάρχει ικανή διοίκηση αξιοκρατικά εκλεγμένη, ώστε να δημιουργεί τις καλύτερες δυνατές συνθήκες για την εργασία των εκπαιδευτικών. Τελικός στόχος, όταν κλείνει η πόρτα της τάξης, ο κάθε εκπαιδευτικός να μπορεί να δώσει τον καλύτερό του εαυτό.     

 Ωστόσο, για τίποτα από τα παραπάνω, δυστυχώς, δεν κάνει λόγο το νέο νομοσχέδιο περί αυτοαξιολόγησης-αξιολόγησης των σχολικών μονάδων. Αντ’ αυτού, προχωρά στην αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας όχι με γνώμονα την εκπαιδευτική διαδικασία, που κατά κύριο λόγο συντελείται μέσα στην τάξη, αλλά με βασική συνιστώσα την πραγματοποίηση δράσεων έξω και πέρα από το υπάρχον αναλυτικό πρόγραμμα.  Κι ο παραλογισμός φτάνει στο έπακρο με την υποχρεωτική συμμετοχή των εκπαιδευτικών στις δράσεις αυτές. Με άλλα λόγια, αν θέλει ένας εκπαιδευτικός να αυτοαξιολογηθεί άριστα το σχολείο του, θα πρέπει επί της ουσίας να «εγκαταλείψει» πάραυτα το εκπαιδευτικό του έργο, το έργο που συντελείται όταν υλοποιεί το αναλυτικό πρόγραμμα με τον καλύτερο τρόπο στην τάξη του.

 Επίσης, ο νομοθέτης δεν ορίζει τον χρόνο κατά τον οποίο  θα πραγματοποιούν όλες αυτές τις δράσεις οι μαθητές. Στο νομοσχέδιο αναφέρεται ρητά ότι οι συνεδριάσεις που θα πραγματοποιεί ο Σύλλογος Διδασκόντων για την οργάνωση των δράσεων θα γίνονται μέσα στο εργασιακό ωράριο των εκπαιδευτικών. Δεν αναφέρεται όμως τίποτα για το πότε θα ασχολούνται οι μαθητές με την πραγματοποίηση αυτών των δράσεων. Σε ώρες κατά τη διάρκεια του ωρολογίου προγράμματος, άρα σε βάρος της εκπαιδευτικής διαδικασίας, ή σε ώρες εκτός ωρολογίου προγράμματος;

 Αλήθεια, πού αποσκοπεί ένα τέτοιο νομοθέτημα; Προφανώς όχι στη βελτίωση της εκπαιδευτικής διαδικασίας, όπως επικαλείται, αφού δεν αναφέρεται καν σε αυτό που λέμε εκπαιδευτική διαδικασία. Και το βέβαιο είναι ότι η ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας θέλοντας να εφαρμόσει νομοσχέδια με τέτοιες λογικές,  αποδεικνύει περίτρανα ότι  έχει πάρει προ πολλού διαζύγιο τόσο από την κοινή λογική και την πραγματικότητα όσο από την προσπάθεια βελτίωσης του δημόσιου σχολείου.

Έτσι, η συντριπτική πλειοψηφία των εκπαιδευτικών αρνείται να υλοποιήσει το νέο νομοσχέδιο περί αυτοαξιολόγησης των σχολικών μονάδων, καθώς φοβάται, δικαίως ίσως, δύο κυρίως πράγματα, κατά τη γνώμη μου. Πρώτον, ότι μία τέτοια διαδικασία θα κατατάξει με έναν εντελώς αυθαίρετο τρόπο τα σχολεία και, δεύτερον, ότι αυτό το νομοσχέδιο θα αποτελέσει την αρχή για μία σειρά νομοσχεδίων που θα αναφέρονται στην αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και θα έχουν τα ίδια χαρακτηριστικά της αναξιοκρατίας και του παραλογισμού που χαρακτηρίζουν και το εν λόγω νομοσχέδιο. 

 

Μουρούζης Παναγιώτης